Yvonne
Ondersteuner wonen en begeleiding thuis
Sinds 1 april 2021 werk ik als ondersteuner wonen en begeleiden thuis (OWBT) bij Cicero Thuis. Hiervoor werkte ik als hulp bij huishouden en daar ontmoette ik een collega die als OWBT-er werkte. Zij raadde mij aan te solliciteren naar deze functie omdat zij dit echt bij mij vond passen.
En daar is niets teveel aan gezegd! Ik ervaar mijn werk als een voorrecht, omdat ik er echt ben voor mijn oudere medemens. Oudere mensen zijn regelmatig alleen en soms ook wel eenzaam. Als OWBT-er heb ik ook een signalerende functie. Daarmee ondersteun ik vaak ook de (soms overbelaste) mantelzorger. Het is voor hem/haar fijn om ondersteund te worden bij de zorg voor bijvoorbeeld hun moeder en/of vader.
Een luisterend oor, hulp bij het boodschappen doen, samen naar een specialist of de huisarts gaan, samen koken, een geheugenspel doen of een wandeling maken: mijn ondersteuning is zeer divers. Maar altijd is de rode draad dat ik rust creëer en met oprechte, warme aandacht voor de oudere.
Mijn oma woonde vanaf mijn geboorte bij ons in. Zij kreeg dagelijks visite van kennissen die ook al op leeftijd waren. Ik bracht dan vaak koffie met een koekje en zat er dan als kind/puber gezellig bij. Waarschijnlijk heeft ook dit mij gevormd tot de OWBT-er die ik nu ben.
Toch begon mijn carrière in een echte ‘mannenwereld’: ik was officemanager bij Volvo en Nedcar en werkte voor de projectmanager van het nieuwe Zuyderland ziekenhuis. De switch naar de zorgsector bevalt me heel goed. Cicero voelt als een warm bad. Helemaal omdat ik dit werk samen met mijn zorgcollega's uitvoer. Ik heb direct en veelvuldig contact met collega's in de wijk: de gespecialiseerd thuisbegeleiders en de casemanagers dementie.
‘Eén Team - één Taak' klinkt als een waar cliché, maar het is zo belangrijk dat onze neuzen dezelfde kant op wijzen. Zo maken we het duidelijk en fijn voor de cliënt, mantelzorger en naasten. En dat is toch het allerbelangrijkst.